Wilki znajdują miejsce do zakładania rodzin
Wilki szare w Polsce najczęściej występują na wschodzie kraju, w rejonach Azji, ale gatunek ten stopniowo migruje, odkrywając nowe tereny. Od pewnego czasu obecne są także w województwie kujawsko-pomorskim, gdzie znajdują dogodne warunki do życia, takie jak obfitość pożywienia i odpowiednie miejsca do zakładania rodzin.
Populacja wilków w Tucholskim Parku Krajobrazowym wciąż rośnie. Ich okres godowy, który ma miejsce raz w roku, przypadł w tym roku na Walentynki. ich zaloty będą trwały do końca miesiąca – informuje park na swoim profilu na Facebooku.
- Ruja u wilków odbywa się raz w roku. W naszej strefie klimatycznej jej apogeum przypada na połowę lutego, a trwa do końca miesiąca. Jednak przez całą zimę wilcze pary rodzicielskie intensywnie „randkują”. Mają już mniej obowiązków rodzicielskich, bo potomstwo z poprzedniego sezonu jest podrośnięte i nie potrzebuje stałego nadzoru – czytamy we wpisie.
Wilcze rodziny w ukrytej kamerze
Leśnicy z Tucholskiego Parku Krajobrazowego regularnie monitorują wilki za pomocą ukrytych kamer. W 2024 roku zainstalowano ich siedem, które śledziły aktywność trzech grup rodzinnych wilków. Udało się zebrać 126 zdjęć i 115 nagrań wideo. Obszary monitorowane zostały podzielone na trzy strefy, a w każdej z nich zarejestrowano różne grupy wilków, w tym szczenięta. W 2025 roku park dodał kolejne trzy kamery i rozszerzył obserwację o czwartą grupę.
Od początku roku na facebookowym profilu parku opublikowano wiele filmów, na których widać zarówno pojedyncze wilki, jak i małe rodziny. Całą działalnością wilczej grupy zarządza para rodzicielska, która jest jej założycielami, a także najstarszymi członkami. To oni posiadają największe doświadczenie, umiejętności łowieckie i są rodzicami wszystkich lub niemal wszystkich pozostałych wilków w grupie.
Polecany artykuł:
Jak porozumiewają się wilki?
Jak możemy przeczytać na profilu, zwierzęta te porozumiewają się w rodzinie za pomocą dźwięków m.in. wydając skomlenia, popiskiwanie czy ciche powarkiwania. Wilki bardzo rzadko szczekają, a jeśli już – jest to niski, gardłowy dźwięk ostrzegawczy. Kiedy członkowie grupy znajdują się na większej odległości od siebie, komunikują się poprzez wycie, które jest przez nich słyszalne nawet z odległości 10 km.
