Budynek, wzniesiony około 1903 roku, od początku pełnił funkcję mieszkalną. Ma prostokątny plan, trzy kondygnacje i nieużytkowe poddasze. Kamienica charakteryzuje się symetryczną elewacją frontową z przejazdem bramnym w osi budynku.
Skrajne części są zaakcentowane ryzalitami. Parter jest boniowany, a na wysokości pierwszego i drugiego piętra dominuje licowana cegła. Okna zdobią rozbudowane naczółki, a niektóre są dodatkowo dekorowane płaskorzeźbami. Kilka lat temu odnowiono szczytową ścianę, na której pojawił się mural z zaczytanym misiem.
W ostatnich latach wzdłuż ul. Bocianowo odnowiono m.in. elewacje kamienic z nr 33 i 35 oraz narożne budynki wokół skrzyżowania z ulicą Rycerską oraz Pomorską. Inną kwestią jest zmiana ruchu drogowego, o czym pisaliśmy już kilka razy.
i
Do połowy XIX wieku ta część ulicy Bocianowo, wraz z Rycerską i Racławicką, była częścią podmiejskiego folwarku. Stare plany miasta i okolic pokazują, że dominowała tu rozproszona zabudowa zagrodowa.
W 1851 roku, wraz z uruchomieniem linii kolejowej Bydgoszcz - Krzyż, do granic Bydgoszczy włączono obszar między ulicami: Dworcową, Zygmunta Augusta, Artyleryjską i Pomorską. W następnym roku powstał plan urbanistycznej zabudowy tego terenu, co zapoczątkowało intensywną zabudowę tego kwartału miasta.
Pierwsze kamienice zaczęto budować pod koniec XIX wieku, a większość z nich powstała do 1920 roku. Charakterystycznym budynkiem przy ul. Bocianowo jest także wieżowiec dawnego "Famoru," który został wzniesiony w latach 70. XX wieku i przebudowany na mieszkania w poprzedniej dekadzie.
