Co robić, gdy obrączka nie wchodzi na palec? Dlaczego w Polsce nosimy ją na prawej ręce, a nie na lewej?

To nie tylko wyraz szacunku dla współmałżonka, ale także znak, że do kogoś już należymy. W przekonaniu niektórych, brak obrączki na palcu może otworzyć furtkę do niewierności. Przynajmniej, gdy wychodząc z domu na bankiety bez współmałżonka, celowo jej nie założymy.

Co jednak w przypadku, gdy zwyczajnie nie możemy jej nosić? Począwszy od rodzaju wykonywanej pracy, która nam to uniemożliwia, po sytuacje od nas niezależne – gdy przestała mieścić się nam na palcu?

Taką kwestię poruszyła jedna z internautek. Kobieta zadała pytanie na TikToku księdzu Piotrowi Jarosiewiczowi, który prowadzi wideobloga w znanym serwisie.

- A czy można obrączkę nosić na łańcuszku na szyi, jeżeli nie wchodzi na palec? - zapytała internautka.

Ksiądz Jarosiewicz natychmiast rozwiał wątpliwości internautki.

- Wiem, że jest też coś nazywane poszerzeniem obrączki, ale jeśli się nie da, albo nie ma opcji, to na łańcuszku, na szyi jak najbardziej możemy nosić. To też jest wyraz przynależności do tego, komu ślubowało się miłość, wierność i uczciwość małżeńską – powiedział ksiądz.

Dlaczego obrączkę nosi się na czwartym palcu?

Noszenie obrączki to nie tylko sposób na oznaczenie swojego stanu cywilnego, ale także przypomnienie o związku małżeńskim i wszystkich jego aspektach. Przypomina o wzajemnym szacunku, miłości i jedności.

W większości krajów obrączkę nosi się na lewej ręce. Ta tradycja ma długie korzenie. Już w starożytności wierzono, że żyły na czwartym palcu lewej ręki prowadzą bezpośrednio do serca.

Wszystkie pierścienie związane z miłością musiały więc znajdować się właśnie w tym miejscu. Również w tradycji chrześcijańskiej to lewa strona (po, której znajduje się serce) związana jest z dobrocią i miłością. Dodatkowo zabezpieczymy ją przed zniszczeniem w trakcie pracy fizycznej, którą zazwyczaj wykonujemy prawą ręką.

Dlaczego w Polsce nosi się obrączkę na prawej ręce zamiast na lewej?

W Polsce również noszono niegdyś obrączkę na lewej ręce. Zmieniło się to jednak po Powstaniu Styczniowym.

W tradycji słowiańskiej (i nie tylko), wdowy nie zdejmują obrączek po śmierci współmałżonka, a przekładają ją na drugą rękę (odbicie lustrzane). Powstanie sprawiło, że w krótkim czasie wdów przybyło masowo. Natomiast tuż po klęsce zrywu, mężatki, których mężowie przeżyli krwawe wydarzenia, na znak solidarności z kobietami, które nie miały tego szczęścia, także zaczęły nosić na znak żałoby obrączkę na prawej ręce.

Praktyka ta została przekazana z pokolenia na pokolenie i tak już zostało.

Te błędy najczęściej popełniamy w Wielkanoc. Sprawdź, czy i ty robisz to źle